Bağımlılık zaten kendi başına bir psikolojik rahatsızlıktır. Her ne konuda olursa olsun olabilecek bağımlılıklar etrafa ve kişinin kendine oldukça zararlı olacaktır. Etrafın bunu anlayabileceğini düşünürsek kişi kendine verdiği zararın çok geç farkına varacaktır. Toplumda dışlanabilecek olan bu kişiler iş yaşamından kopacaktır. İş yoksa para da yok olacağından aile ile olacak sıkıntılar birbiri ardına gelecektir. Anne, baba, eş, çocuklar bu sıkıntıların içinde bulacaklardır kendilerini. Madde bağımlılığı zararları sosyal hayatı alt üst ederken etrafındaki sevdiklerinden uzaklaşma isteği ve onların sizden kopma gerekçeleri artacaktır. Onların sizden uzaklaşmasına izin vermemelisiniz.
Madde bağımlılığı zararları sadece etrafınız ile ilgili değildir. Önceleri aşırı terleme ve sadece göz kızarmaları ile başlayacak olan bağımlılıklar giderek artan fiziksel eksikliklerle devam edecektir. Maddeyi aldığınız andan itibaren başlayan baş dönmeleri, ağız kurulukları, nabız yükselmeleri yerini reflekslerde yavaşlama, algılamada eksiklikler, iştah artışı ve kilo alımı, her şeye karşı ilgisiz olma, hareketleri yerinde yapama, çok konuşma ve ilerleyen zamanlarda uyuşukluk olarak yansıyacaktır. Beyin fonksiyonlarında oluşan hasar sizi hayatın her anından koparmaya yetecektir. Yaşamak için hiçbir sebebi olmayan bu kişilerin acilen bundan kurtulmaları ve gerekli olan tedaviye başlamaları gerekmektedir. Küçük ayrıntılar ile başlayan bu bağımlılıkların zararları ileride kötü sonuçlar ile noktalanabilir. Zararları artık herkes tarafından bilinen bu bağımlılıktan sevdiklerinizi kurtarmak için yardım almakta gecikmemelisiniz.
Madde bağımlığı zorunlu tedavi kapsamında artık yatarak tedavi olması gereken hastalar daha çok yer almaktadır. Bunlar psikolojik destekle birlikte ilaç uygulamaları ile tedavi olunan kişilerdir. Alkol ve çeşitli uyuşturucu bağımlıları için daha çok öngörülen bu tedavide hastalar artık etrafa zarar vermeye ve benliklerinden uzaklaşmaya başlamaktadır. Bu maddeleri alabilmek için hırsızlığı, adam öldürmeyi bile göze alabilecek kadar ilerlemiş vakalarda herkes tehlike altına girmiş sayılmaktadır. Ailenin hastanın isteği olmaksızın yapabileceği zorunlu tedavileri hasta bir süre sonra kendini iyi hissettiğinde durumu kabul edecektir. Çünkü kendinde olmayan kişilerden tedavi olma arzusunu kabul etmelerini beklenilmesi olanaksız bir durumdur. Artık zihinsel olarak normal düşünemeyen bu kişilerin danışmanlıklar yardımı ile yapılacak terapilere ve tedavilere gitmesi şarttır.
